Pinguïns in het zuiden en rode wijn in Mendoza..!
He beste vrienden,
Over een paar daagjes zien we jullie weer en daar hebben we heel veel zin in..! Eerst willen we jullie nog even vertellen hoe het ons vergaan is de laatste drie weken..
Vanuit Buenos Aires zijn we dus in Puerto Madryn terecht gekomen, een kustplaatsje in Patagonië.Het hostal waar we een week zouden verblijven bleek een juiste keus, leuke eigenaar,gezellige gasten(waaronder een losgeslagen Chileense tankcommandant), biertjes en elke avond een heerlijke parilla(BBQ)... kortom een leuke plaats om een van onze laatste weken in Zuid-amerika te verblijven. Puetro-Madryn is de place to be inPatagoniëom wildlife te bewonderen. Daarom hebben we met een ander stel uit Australie en een mooie mens uit South-Carolina een auto gehuurd om de omgeving te gaan verkennen. De volgende morgen heel vroeg aangereden omdat we dan kans zouden hebben om orca,s te kunnen zien, die komen alleen bij hoogtij naar de stranden om de daar in buffetvorm liggende zeeleeuwen van het strand te plukken.. Helaas voor ons, wel een buffet maar geen gasten.. Daarna zijn we naar een klein plaatsje gereden waar we de boot op zijn gegaan om walvissen te zien, het was net buiten het seizoen maar er zouden er nog enkele in de baai aanwezig zijn. Gelukkig hebben we er in Ecuador volop van mogen genieten want hier waren ze allemaal vertrokken. Wel hebben we hier kennis gemaakt met een kolonie grappige pinguïns en een paar duizend zeeleeuwen en zeeolifanten.
Na Puerto Madryn zijn we naar Mendoza gereisd, een reis van 23 uur met de bus maar dat wil voor ons niks meer zeggen. Daar aangekomen, ons hostal opgezocht en kennis gemaakt met de Belgische eigenaar en (heel belangrijk!) de Belgische barman.... We voelden ons er meteen erg thuis en hebben er ook verschillende gezellige avondjes in het barretje doorgebracht met de nodige Belse bierkes.... Maar goed we zijn natuurlijk in Mendoza voor de wijn en de super mooie omgeving in de Andes.. De tweede dag in deze bourgondische stad besloten we met een super fanatieke mountainbiker de Andes in te gaan voor een adembenemende tocht.Die ze: De weg van het jaar noemen, omdat het een weg is met 365 bochten.Het was een spectaculaire tocht met vooral afdalen en dus konden we goed genieten van de uitzichten en overvliegende condors!
De dag erna wat rustig door de stad gewandeld omdat we dedag erna op wijntour zouden gaan.. De Belgische eigenaar (Luc) en tweedooie mutsen uit de US vergezelden ons op dezemooie dag.De bodegaswaar we de wijntjes proefden en uiteindelijk genoten van een super dinertjebevonden zich op een van de mooiste plekjes op aarde(mooi gezegd he!)..Steeds bij het proeven van de wijn zagen we een bakje staan waar je de wijn na het proeven in kon spugen , maar uitspugen is voor mietjes he!... De volgende dag bijkomend van de wijn, ons opgegeven voor de BBQ in het hostel. Die avond was tegelijkertijd het afscheid van de barman Nic , hij zou de volgende morgen naar België vertrekken....Een erg gezellige kereldie wel houdt vaneen pintjen eh...Na deze woeste avond incl. grote blote buiken dans lagen wijbij te komen in de thermaalbaden van Mendoza en Nic de barman total los in de bus richting het vliegveld.. Na een paar hele mooie en gezellige dagen hebben we ook van Mendoza afscheid moeten nemen.. (een echte aanrader voor wie nog ooit van plan is naar Argentinië te gaan)..
Een reis van eenuur door de bergen van de Andes hadden we te gaan voordat we op onze laatste bestemming aan zouden komen , dit zijn er uiteindelijk twaalf geworden door wat strubbelingen op de grens van Chili.. De bus werd letterlijk binnenste buiten gekeerd.Uiteindelijk aangekomen in Quintay, een mooi en rustig kustplaatsje waar we een cabana gehuurd hebben om onze laatste week door te brengen. En ik moet zeggen dat dat erg goed lukt hier tussen de seafood restaurants en de mooie strandjes..
Donderdag gaan we nog voor een nachtje naar Santiago voordat we naar huis vliegen .. We hebben heel veel zin om jullie allemaal weer te zienen te horen hoe het met jullie gaat.. Ik ga nog even een Coronatje bestellen en dan zien we jullie zaterdag!
Groetjes van ons........
Gelukkig Nieuwjaar!!!
Iedereen de beste wensen voor 2011
Hier was het..anders dan anders. Maar wel erg bijzonder. We hebben totaal geen kerstgevoel gehad. Misschien alles bij elkaar 10 kerstbomen gezien en 2 kerstliedjes gehoord. Daarbij was het ook nog eens rond de 35 graden, voelt ook niet kerstachtig maar wel fijn!
We hadden het geluk om ons met de kerstdagen toch een beetje ¨thuis¨ te voelen. Na Paraty zijn we doorgereisd naar Uruguay. Na 2 nachten in de bus, een paar uur opde ferry en nogmaals een busreis kwamen we aan in Punta del Este, een kustplaats. De place to be voor de rijke Argentijnen en Brazilianen. Het stond er dan ook vol dure auto´s en jachten. Maar de reden dat we ons er zo thuis voelden was ons superfijne guesthouse bij een leuke familie: Rodrigo en zijn vrouw Alejandra, Agostin (zoontje) en Hush (de hond). We hadden daar voor 3 dagen een tuinhuisje gereserveerd. We zaten in de bossen dicht bij het strand en het was er heerlijk rustig. En er stond een mega parilla in de tuin waar ze elke avond deden barbequen. Ja,we hadden al snel gezien dat we hier wel langer wilden blijven. Helaas was het al volgeboekt ivm de vakanties maar Rodrigo stelde voor om voor ons een tent te kopen zodat we in de tuin konden slapen. We dachten eerst dathet een grapje was maar de volgende dag stond de tent er al.
We hebben ons 10 dagen vermaakt metvooral niks doen eigenlijk. Beetje rondgefietst, visjes gegeten, op het strand gelegen, en gezorgd voor de barbeque. Maikel had de verantwoording over het vlees en ik zorgde voor de salades. Misschien mochten we daarom wel in de tent overnachten, we waren goedkopekrachten maar we vonden het leuk om te doen en hebben veel leuke mensen ontmoet.
Kerstavond was er geen barbeque maar Alejandra had allemaal tapasgerechtjes gemaakt. We hadden een kerstdiner met 25 personen. Uit Japen, Brazilië, Amerika, Engeland, Argentinië etc. Een hele gezellige groep. Kerstavond vieren ze daar alsof het oud en nieuw is. Hele avond lekker eten en drinken en om 0:00u wenstte iedereen elkaar een fijne kerst en werd er vuurwerk afgestoken! Daarna gaat iedereen nog op stap. De eigenaren vroegen of wij met hun mee gingen naar een feesje op een nog onbekende locatie...Spannend..Wij gaan mee. Rond 2:00u gingen we, het feest bleek in een ruïne van een oude discotheek die al 10 jaar leeg stond. Erg vet! We kwamen binnen en er was nog niks te doen, maar binnen een half uur was het bomvol! Het leukste deel van de avond was wel toen de special guests binnen kwamen....de politie! Ze werden door het publiek vriendelijk verzocht het pand te verlaten (dmv zingen, juichen etc) en dat deden ze dan ook... De DJ maakte hier gebruik van en gaf een mooi showtje weg! Ongeveer op dat moment was voor Maikel de show over. Toen hij bijna in slaap viel op de dansvloer stelde Rodrigo voor om hem op de achterbank van zijn jeep verder te laten slapen. Naar huis gaan was geen optie want ik wist natuurlijk de weg niet, geen taxi´s te bekennen en de politie was al weg voor een eventuele lift
Het ging maar door en door, nog nooit zo´n kerstavond meegemaakt! Maar we waren blij toen we s´morgens ons tentje indoken. 1e Kerstdag hebben we in de tent doorgebracht en het diner bestond uit paracetamol met water. Ook zo´n kerstdiner nog nooit meegemaakt....2e Kerstdag zaten we weer fris en fruitig aan de barbeque!
Tot zover de kerst...Daarna was het tijd om afscheid te nemen van de familie. En tijd voor het volgende: Buenos Aires! De verwachtingen waren hoog, misschien te hoog... Het zat ons daar ook niet mee: ons hostel was overboekt. Maaaar gelukkighadden ze nog een zolderkamertje vrij.. Met 40 graden en zonder raampje of ventilator. We werden daar helemaal gek. Na 2 dagen konden we naar een ander hostel waar het gelukkig wat beter was. Toen konden we gaan genieten van alle gezellige restaurants en barretjes. We hebben ons aangepast aan het ritme en gingen elke avond pas laat, rond 22:00u eten.
Met oud en nieuw hadden we gereserveerd bij een Spaans restaurant, vanuit de Lonely Planet, dus we hadden het nog niet gezien. We waren aangenaam verrast. Wow, wat een mooi, oud gebouw. Zag er supermooi uit. Niet alleen de buitenkant bleek oud, de gemiddelde leeftijd van het publiek was rond de 70 schatten we... Naast ons zat een vrouw alleen, haar gezelschap had zich ziek gemeld vertelde ze. We nodigde haar uit aan ons tafeltje. En ze vertelde heeeeeel haar (lange) levensverhaal, maar ze was erg aardig en zo konden wij rustig de heerlijke hapjes opeten. Er speelde ook een band, die totaal niet pastte bij het publiek maar erg leuke liedjes speelde. Zo stonden we dan ook als enige op de dansvloer. Zelfs Maikel werd meegesleurd door An, onze oma.... Om 0:00u gebeurde er niet veel. Je zou een groot spektakel verwachten maar buiten een verdwaalde vuurpijl was het dood op straat. An wist nog wel een plek om vuurwerk te gaan kijken. Zo verlieten we voorbarig het diner om uit te komen bij een familie straatfeest. Erg aardige mensen, maar het feest liep al op zijn eind en zo ook onze avond.
Misschien hadden alle mensen zich gespaard voor 1 januari. Want toen was de start van Daker in Buenos Aires waar ongeveer 1 miljoen mensen op af kwamen! Het was een heel spektakel. We hebben verschillende Nederlandse trucks gezien, leuk om een keer mee te maken...
Nu zijn we vandaag aangekomen in Puerto Madryn, weer fijn aan de kust. Hier kon Maikel dan eindelijk zijn Unox muts en handschoenen onder uit zijn rugzak vissen. En een verlate nieuwjaarsduik doen!!!! Het haalt hetnatuurlijk niet met Scheveningen (gave foto´s trouwens Ellen, thanx!) maar het was waarschijnlijk wel een stuk aangenamer....
De komende dagen hopen we hier nog verschillende mooie beesten te zien. Misschien zelfs weer walvissen, ze zijn nog steeds hier in de baai!!!!! We shall see. En mochten we het nou weer getroffen hebben om bij een hostal te belanden met barbeque in de tuin
Nog een kleine 3 weekjes en dan zijn we weer in Holland. Het aftellen gaat nu echt beginnen!
Tot erg snel,
Liefs Maikel en Kim
Kerst 2010!
Beste allemaal,
Wij willen jullie bij deze een warme kerst toewensen! Al zal dewarmte bij jullievan de kachel, het gourmetstel of elkaar af moeten komen....
We zullen aan julliedenken, liefs Maikel & Kim
(PS en zorg er alsjeblieft voor dat die halve meter sneeuw de 22e weg is!)
Brazilie, achtentwintig dagen zon!
Ola.. bom dia!
We horen dat het lekker weeris in Holland, dat het op de wegen een flinke rotzooi is en dat deeerste wedstrijden op natuurijs alweer gereden zijn. We vinden het dan ook niet erg dat we nog even hier mogen blijven..
Wezijn al weer een paar weekjes in Brazilie en we zijn eigenlijk alleen maar op mooie plaatsen geweest... Onze eerste bestemming na de Iguazu-watervallen was Rio de Janeiro, wat een vette stad is dat zeg!! Het hostal in de buurt Santa Theresa was ook een van de mooiste die we tot nog toe hebben gehad, het had een balkon met uitzicht over Rio en een super ontbijt. We hebben de stad een beetje doorkruist en hebben natuurijk dagenlang op de bekende stranden gelegen en ontdekt dat de Brazilianen daar eigenlijkde hele dag ijskoud bier drinken, een leuke gewoonte waar wij dan ook lekker aan mee hebben gedaan
Na een dikke week Rio (zonder schoene poetsers) zijn we verder gegaan richting het noord oosten en uitgekomen in Itaunas.Een heel relaxed plaatsje aan de kust, waar elk jaar rond deze tijd zeeschildpadden het strand op komen om eieren te leggen. We kregen van een aardige ranger van het reservaat waar de stranden onder vallen te horen dat je er s`nachts op uit moet om ze te zien. De volgende dag zijn we s`middags aangelopen , in de hitte over het strand richting Rio Doce op de grens van Bahia.We zijn niemand tegen gekomen en na een paar uur zijn we uitgedroogd bij een klein vissers gehuchtje aangekomen . De mensen daar keken maar raar op toen ze ons zagen en vroegen zich af wat we kwamen doen. Wij vroegen op onze beurt af of dat er in dit gat ergens wat te drinken en te eten was. Een visser zei dat er verderop wel een restaurantje zat. Op de veranda van het restaurantje stond een vrolijke man ons te verwelkomen .We hebben er echt heel lekker gegeten en hij gaf ons daarna een rondleiding over zijn landgoed wat bezaaid was met mangobomen. Hij had er ook een pousada bij en stelde voor om ons de volgende dag in Itaunas te komen halen zodat we bij hem konden verblijven. Die avond zijn we over het strand terug gelopen naar Itaunas, maar helaas geen schildpadden, het enige wat we gezien hebben was een zeer giftige koraalslang. De volgende dag is Celsao zoals afgesproken onsbij ons hostal in Itaunas komen halen. We zijn uiteindelijk een week bij Pousada Celsao gebleven..
Op dit moment zitten we in Paraty , ook weer aan de kust en op het strand. Er zijn hier zo`n 300 kleine eilandjes. We hebben het er maar weer eens op gewaagd en zijn met een gids en nog twee anderen in een kajak de zee op gegaan. De gids vond het een goed idee om de kist met waardevolle spullen op mijn kajak te zetten. Gelukkig bleven we deze keer droog. Heel de dag hebben we tussen de eilandjes doorgevaren en zijn we op mooie verlaten strandjes wezen zwemmen.Die avond hebben we met de eigenaar van het hostal (n Argentijn) een barbeque georganiseerd , met de bijbehorende flinke biefstukken natuurlijk. Het was een gezellig avondje
De voorbereidingen van de bijna traditie geworden nieuwjaars-duik zijn alweer in volle gang horen we (super). . Helaas zijn we er dit jaar niet bij maar toch spring ik hier ergens het water in 1 januari , al is het in een fontijn!
We kijken er wel stiekum een beetje naar uit om jullie dalijk allemaal weer te zien en dat jullie als we terug zijn 22 jan. s`avonds in de bar zijn.. Dan zulle we d`r weer s een drinke!
Groetjes Kim&Maikel
Gekleurde bergen en schitterende watervallen!
Heeeej!
Daar zijn we dan weer...Als eerste wil ik iedereen bedanken voor alle felicitaties, kaartjes en zelfs kadootjes! Echt heel leuk om op je verjaardag toch zoveel van thuis mee te krijgen, had echt het gevoel dat ik jarig was. Al zit ik dan normaal niet in een zwembad bij 30 graden! En even voor de duidelijkheid: heb getallen van 24 tot 31! horen vallen maar ik ben toch echt 29 geworden
Ten tweede: we hebben er een nieuw lief nichtje bij: Senna, geboren op 9 november! Verder zit de rest daar ook niet stil...in de tijd dat we weg zijn zijn er alweer verschillende papa en mama geworden! GEFELICITEERD allemaal...
Wij zijn op dit moment in Rio de Janeiro, wow, wat een geweldige gave stad! Maar eerst willen we nog iets over Salta en de afgelopen 2 weken vertellen waar we bij het vorige verhaal gebleven waren... Want Salta is ook zeker de moeite waard. Vandaar dat we daar ook ongeveer 2 weken zijn geweest! Na Bolivia wilden we even wat rust, en op deze plek zouden Henk en Nelly de 10e aankomen.We hadden dus alvast wat voorwerk gedaan om de beste restaurantjes en terrasjes te zoeken. Volop keus daar.Maar een daarvan was wel ons favoriet, verschillende dingen hebben we getest. Bijv. een parilla met vlees. Dat is een soort van grill die ze op de tafel zetten met eigenlijk alles van de koe (klinkt lekker?). Maar dan ook ECHT alles van de koe, zoals niertjes/lever/zwezerik/darm/bloedworst. Gelukkig hadden we een lekkere fles wijn om het weg te spoelen...En daarna hebben we het weer bij de overheerlijke beef de chorizo en saladebar (kims favoriet, alles op het bordje en husselen maar) gehouden.
Toen was het zover, paps en mams kwamen aan in Salta, super! We hebben genoten van de 2 weken luxe hotels met zwembaden, master suites en zelfs jacuzzi´s!!!, maar vooral van de gezellige avondjes samen. Toch weer wat anders om na 4 maanden eens te luisteren naar andere praat als alleen van elkaar (niet dat we uitgepraat zijn hoor...)
Maar we hebben niet stilgezeten natuurlijk. Salta heeft een supermooie omgeving vol verre uitzichten, cactussen en bergen. Met onze eigen gehuurde auto gingen we dit alles bewonderen. Via Cachi zijn we naar Tilcara en Purmamarca gegaan en vanuit daar weer terug naar Salta. Onderweg kwamen we langs rustige dorpjes, heel mooi tussen de bergen en de tijd staat er nog stil. We kwamen verschillende gaucho´s tegen, mannen te paard. Een morgen zijn we al vroeg opgestaan omdat we de zonsopkomst wilden zien bij de Quebrada de Humahuaca (berg met 7 kleuren). Om 5 uur waren we op weg, alleen jammer dat het zo mistig was dat je amper een hand voor ogen kon zien..Dus ook de beroemde berg zagen we niet, laat staan de 7 kleuren! Wel kwamen we bij een zouvlakte uit, blijft bijzonder en de weg alleen al was supermooi. Gelukkig klaarde het later wat op en gingen we nog even terug. Maar goed ook, het was een grote verrassing wat we daar zagen. Vanaf de weg zag je de berg al, maar er liep ook een weg achterdoor waar de ene naar de andere fantastische berg uit opdook. En die kleuren, onbeschrijflijk (zie de foto´s!).
Na Salta was het tijd voor de Iguazu watervallen. Terecht als een wonder benoemd! We hebben de Argentijnse en de Braziliaanse kant gezien. Net als bij alle andere `moet je gezien hebben` dingen was het erg toeristisch. Er was zelfs een heel park omheen gebouwd, deed me weer aan de Efteling denken. Maar het is ook zo mooi..zo groots (75 watervallen bij elkaar). Om een goede indruk te kunnen krijgen van de kracht en grootte van de watervallen kun je mee in een boot om ze van dichtbij te zien. Doen we! We hebben er alleen niks van gezien, zo hard komt het water naar beneden gedenderd. Maar we hebben het wel gevoeld:we waren zeiknat, menigeen onder ons misschien ook wel van angst...
De laatste 2 dagen voordat Henk en Nelly weer terug zouden vliegen hadden we niks op de planning. Heerlijk aan het zwembad gelegen met een lekkere Braziliaanse Caipirinha. Ook hebben we nog een reservaat voor vogels bezocht dat zich in de jungle bevindt. Bedreigde diersoorten en vogels die achtergelaten zijn na een kort bestaan als huisdier worden hier opgevangen. Was heel bijzonder om te zien, zoveel mooie vogels in alle soorten, maten en kleuren. Maar de tucan blijft toch wel een van de mooiste.. Schijnbaar liepen Nelly en ik als een kip zonder kop rond want Henk en Maikel hadden zelfs een grote aap gezien in de bosjes (wij niet) en ik stond met mn voet op een enorme (enorm in Zuid-Amerikaanse begrippen!) kever zonder het te zien of te voelen. Toen ik hem zag: `gadverdamme`... maar hij leeft nog zij Nelly, dat vond ik misschien nog wel erger.. Een van de favorieten van Henk en Maikel was de kolibrie, ze konden er wel uren naar lopen zoeken en kijken. Over vreemde vogels gesproken..
Toen was het weer tijd om afscheid te nemen, we hebben 2 heeerlijke weken gehad. Bedankt voor jullie komst en gezelligheid!
Tenslotte, er worden zoveel vragen op ons afgevuurd. Tijd om er een paar te beantwoorden:
- Wat we missen qua eten Menno: Maikel mist een grote Griekse schotel en we missen de etentjes samen
- Het Inca-museum in Sucre hebben we niet bezocht maar wel het MAAM museum in Salta. Daar liggen 3 kinderen opgebaard die lang, lang geleden achtergelaten zijn op de hoogste berg van Zuid-Amerika, om de goden te eren. Door de hoogte en kou zijn ze nog vrijwel intact gebleven. Elke 3 maanden wordt er een ander kindje `tentoongesteld`. Best akelig om die zo te kunnen zien... Saxaywaman niet gezien voor zover we weten..
- Voice of Holland ken ik nie, maar las wel dat Gorden vond dat er maar vals gezongen werd?
- Wat vind ik van de Argentijnse mannen? Ze zijn langer dan de Peruaanse en Boliviaanse mannen... Verder heb ik hier nu vooral de Braziliaanse mannen mogen bewonderen
- Ik ben nog niet naar de kapper geweest, Maikel wel. Door een schattige echte `mannelijke` kapper is hij netjes in een scheiding geknipt
- Kerst wordt hier zeker gevierd. Sinds een week staan de kerstbomen en schijnen er lichtjes. Jammer dat de chocoladeletters en pepernoten overgeslagen worden...
Dat was het voor zover, wij gaan nog verder genieten van Rio.
Tahua, de zoutvlakte en op naar Argentinië!
Hallo allemaal,
Daar zijn we weer, nu inderdaad als (nieuwe) ome Maikel en tante Kim!!! We hebben er een liefneefje bij, vandaag geboren: Kayano. Lindsay en Robert nogmaals GEFELICITEERD!!!!!! We vinden het echt erg jammer dat we hem niet meteen kunnen bewonderen maar als we terug zijn halen we de schade in en zullen hem extra verwennen...
Wij zijn inmiddels in Salta aangekomen na een lange trein en busrit vanuit Uyuni. Hier hebben we tijd om weer even bij te komen, en daar is Salta de perfecte plaats voor! Heerlijk warm enveel winkels, restaurantsen terrasjes.
Maar we wilden jullie onze ervaringen in Uyuni niet besparen, het was echt heel bijzonder om mee te maken.... We werden die middag dus opgehaald door Dirk en zijn vrouw Sayda. We hadden een tas vol kleurboeken, potloden, schriften, pennen, springtouw en 2 voetballen voor de kinderen van het dorp. Er ging nog een Nederlandsgezin uit Sneekmee met een tweeling van 11 jaar. Samen gingen we op pad met een 4WD, over de zoutvlakte (Salar de Uyuni) naar het dorpCoquesa waar we de eerste nacht zouden slapen. Salar de Uyuni isde grootstezoutvlakte ter wereld(10.500 km2) welke vroeger een zee is geweest, nu is er alleen nog de zoutvlakte van over met bijzondere uitzichten van overal waar je kijkt alleenzout (we hebben even geproefd of het wel echt zout was). We maakten een stop bij een zouthotel dat alleen nog maar open is voor toeristen. Echt alles is van zout, de muren, bedden, tafels, alles. Alleen was er niet nagedacht over de afvoer... Na verloop van tijd werd de kleur om het hotel geel/bruin dus daarom werd het gesloten...
Gelukkig werden wij ontvangen in een ander zouthotel van de familie van Sayda, het zag er super uit. We werden verwend met een lekkere maaltijd van soep en spaghetti en een glaasje wijn. Na ingemaakt te zijn met het spelletje regenwormen (klinkt apart maar het is gewoon een dobbelspel) door de tweeling gingen we naar bed. Heerlijk geslapen en de volgende ochtend stonden we op tijd op om de zonsopkomst te bewonderen. We waren net te laat (werden wakker van de zon die naar binnen scheen...)maar nog steeds was het erg mooi. Vooral de rust en de plek waar we waren is een van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb (dit hoef je niet met een korreltje zout te nemen..): het dorpje ligt aan de voet van een vulkaan, met aan de andere kant een vlakte vol grazende lama´s tegen de zoutvlakte en een meer vol flamingo´s. En omdat dit niet op de ¨toeristen¨route ligt waren we de enigen hier!
Nadat we de familie uitgezwaaid hadden gingen we met Dirk naar het dorpje Tahua, ook aan de rand van de Salar. Toen we uitstapten zagen we een paar kinderen en Maikel pakte een voetbal uit de auto, hij gaf het aan de jongens en die gezichtjes, ze glunderden helemaal en gingen er meteen mee spelen, waren erg dankbaar. Er is weinig te krijgen inde dorpjes daar omdat niemand een auto heeft om de zoutvlakte over te steken naar de stad. Een keer perweek gaat er een bus die kant op om de mensen mee te nemen.
We brachten een bezoek aan het ¨project¨ van Dirk, hij heeft een internaat opgezetbij een school voor kinderen in de omgeving.De kinderen die verder weg wonenkunnen niet elke dag op en neer dus sliepen ze vaak onder een zeiltje op straat.Nuhebben ze dalijk als het klaar is een dak boven hun hoofd en een bed om in te slapen. Een supergoed project wat echt nodig is daar.Na deze rondleiding gingen we naar de schoonfamilie van Dirk, voor ons en de familie erg bijzonder.Voor deze speciale gelegenheid hadden ze een lama geslacht (hij was toch lastig volgens de familie) en deze lag al te grillen op de barbeque toen we aankwamen. De familie was wat verlegen maar erg aardig. We kregen speciaal een tafeltje voorgezet en kregenlekkere soep en daarna rijst, salade en... een stukje lama.Uiteindelijk had Maikel 2 stukjes op(ben zo blij met zijn eetlust) en ik geen (Maikel is ook blij met mij).. We trakteerden defamilie op eenlekker koud pilsje wat dankbaar aan werd genomen!
Daarna gingiedereen zich klaarmaken voor de overtocht,ze vieren hier namelijk uitgebreid ¨Halloween¨ .Ze eren dan een paar dagen de doden op het graf en daar wordt veel alcohol bij geschonken. Voor hun hoort de dood echt bij het leven. Maar om nou getuigete zijn van vele dronken familieleden op het kerkhof zagen we niet echt zitten... Welhebben we een kijkje genomen op het kerkhof.De graven waren al helemaal versierd met slingers en kransen. Toch net even wat anders dan in Nederland, sommige graven waren ingestort en je kon zodelen van skeletten zien liggen. Dirk heeft veel verteld overBolivia en de mensen, was superinteressant. We weten ook niet hoe we hem en Sayda en haar familie moeten bedanken voor alles wat we mee hebben mogen maken... Of misschien toch wel: voor iedereen die dit leest en/of nog ooit naar Bolivia gaat: kijk maar eens op www.tahua-bolivia.com. Het is echt de moeite waard om een bezoekje te brengen en misschien kun je wel iets voor de kinderen daar betekenen?
De volgende dag vertrokken we voor een 3 daagse tour. We hadden gezelschap van 2 Nederlandse meiden, een uit Amerika en een Argentijnse man. Een leuke groep. De eerste dag gingen we weer over de zoutvlakte, nu nog dankbaarder voor onze dagen met Dirk, want nu waren we omringd door veel andere jeeps! De andere dagen hebben we veel in de auto gezeten en tussendoor genoten van geweldig mooie meren, geisers en warmwaterbronnen. Dat kun je niet uitleggen, dat moet je zien. Maar de foto´s zetten we er ook zo op... (misschien is fotograaf ook wel iets voor Maikel, zoals je zal zien!)
We vonden Bolivia echt een erg mooi en interessant land, we hadden hier nog wel meer tijd willen doormaken, maar alles is mooi. De eerste indruk van Argentinië is ook weer goed! Met weer een persoonlijke gids (de Argentijnse man Pablo van de tour) hebben we alweer veel gezien, geleerd en genoten. Komende dagen gaan we genieten van de zon en de vele terrasjes. Gisteren zaten we op een terrasje, kwam er een vrouw langs die sieraden wilde verkopen. Ze zei: misschien wil je vriend wel iets voor jou kopen en weet hij het zelf nog niet? Meteen pakte Maikel iets uit zijn tas, dus ik zag al een mooi kettinkje om mijn nek voor me... Pakt hij het programmaboekje van PSV uit zijn portemonnee en vraagt of ze het logo na kan maken!?!?! Zondag is het klaar, maar dat ga ik dus echt niet om mijn nek hangen!!!
Woensdag komen ons pap en mam, daar kijken we erg naar uit! We gaan dan vooral bijkletsen maar ook met een jeep de omgeving verkennen en naar de Iguaza watervallen. Maar dat is weer voor de volgende keer!
Hopelijk gaat met jullie ook alles goed en hebben jullie ook wat te vertellen als wij terug zijn!
Liefs van ons xxx
condors kijken en zwemmen in de vulkaan..
Hallo beste vrienden,
Alles goed met jullie?.. het is alweer even geleden maar met ons gaat het super, het weer is hier prima(25-30graden), het eten&drinken is heerlijk en de mensen zijn aardig, en dat in Bolivia. Het is een van de armste landen ter wereld en het is hier ontzettend goedkoop..Maar goed ,we zijn hier om mooie dingen te zien en te doen. Na Santa cruz ,waar we het eventjes rustig aan gedaan hebben zijn we naar Samaipata gegaan , een heel klein plaatsje op de rand van de Andes en de Jungle .Ook hier hadden we weer zo een leuk hostalletje gevonden.Vlakbij het dorpje ligt een oude offer/gebeds plaats van de Inca´s, we zijn hier over een spannende bergweg met een jeep naar toe gereden en hebben daar wat rondgewandeld. Sommige onderzoekers denken dat het een landingsplaats van alliens is, en daar lijkt het ook wel een beetje op. Wel heel bijzonder om te zien hoe dat gemaakt is allemaal (eigenlijk was er geen zak aan).
Na een paar middagjes op een terrasje op het pleintje besloten we om een gids te gaan zoeken die met ons naar 'El nido de los condores' (het nest van de condor) wou gaan . Dit is een van de beste plaatsen in Zuid-Amerika om condors te zien . De volgende morgen zijn we om 5uur de jeep ingestapt met nog vier andere mensen ; twee meiden , eentje uit de USA en eentje uit Australie en een stel uit Israel.. gezellig allemaal.. Na anderhalf uur rijden zijn we gestopt en gingen we te voet verder, we moesten nog vijf uurtjes lopen om bij het nest van de condor te komen, het was een hele mooie wandeling met geweldige uitzichten, ook kregen we onderweg uitleg over de medicinale planten die in het gebied groeien .Daar stond ook een plant waarvan de blaadjes 'het middel tegen een kater zijn ' , ik heb meteen een paar Boliviaanse kindertjes de opdracht gegeven om hiervan een volle container te snoeien, en deze is nu opweg naar Mariahout.. Na een paar uurtjes zijn we aangekomen bij de canyon van een paar honderd meter diep waar de condors rond circelden op de warme lucht die opstijgt uit de canyon.. Het is een heel mooi gezicht om deze grote vogels met een spanwijdte van ruim drie metervan dicht bij te zien , we hebben hier dan ook een hele tijd naar zitten kijken.. We moesten hierna nog een uurtje of drie verder lopen naar het punt waar we weer door de jeep werden opgepikt. Op de terug weg zijn we om even af te koelen nog bij een waterval gestopt, er was een klein strandje bij waar we nog een paar uurtjes gelegen hebben..We konden trouwens kiezen uit twee auto´s ; eentje waarvan bijna niks werkte incl. stuur en eentje zonder remmen, een moeilijke keus op deze bergweggetjes..
Dezelfde avond nog zijn we op de slaap-bus gestapt richting Sucre, na een ritje van ongeveer 15 uur kwamen we aan in de,volgens vele,mooiste stad van Bolivia. En daar hebben die ,vele, gelijk in. Het is er heerlijk, lekker weer, fijne terrasjes en goeie restaurantjes/cafetjes, waarvan er eentje was van drie Nederlanders , we zijn hier dan ook een avondje gaan drinken en kwamen al vlug in contact met een van de eigenaren, en wat bleek; de Nederlanders kwamen uit Rotterdam en alle drie echte Feyenoorders, een leuk gespreksonderwerp een avond voor de historische wedstrijd in Eindhoven, de volgende middag ben ik dan ook nog even een lekker biertje wezen drinken in hetzelfde cafe.. en ik moet zeggen ,ze zaten er maar beteuterd bij...
Na een paar daagjes in Sucre zijn we richting Potosi gegaan (ooit de rijkste stad ter wereld).. dit is een klein stadje in het midden van grote zilvermijnen, ook onze bekende zilvervloot van Piet Heijn kwam hiervandaan.. We hebben hier een oude kathedraal bezocht met allemaal geheimzinigge grafkelders waar honderden jaren oude overblijfselen van paters liggen. Op ongeveer 30 kilometer van Potosi ligt Ojo del inca , een vulkaan-krater van zo´n honderd meter doorsnee, hieruit komt een warmwaterbron omhoog waar je in kunt zwemmen en je jein kunt smeren met de heilzame klei van de bodem.. erg lekker allemaal. Een hele middag hebben we liggen badderen tussen de bergen.. De volgende morgen zijn we al vroeg opweg gegaan naar Uyuni , midden in de woestijn , we hebben hier een Fransman en een stel uit Zwitserland ontmoet , waar we een avondje mee zijn wezen eten en drinken. Op dit moment zijn we aan het wachten op Dirk , een van de eigenaren van het cafe in Sucre, hij is vijf jaar geleden getrouwd met een Boliviaanse vrouw . Hij haalt ons vanmiddag hier op om mee te gaan naar zijn familie in een dorpjeergens bij de zout-vlaktes . Het is er nog allemaal heel primitief en de mensen leven daar nog zoals ze dat honderden jaren geleden deden. Hij heeft ons uitgenodigd om hier een paar dagen mee te gaan kijken. Als we daarvan terug zijn dan gaan we een 4-daagse tour maken over de zoutvlaktes van Uyuni en zo een beetje in de richting van Argentinie.. maar dat lezen jullie wel in het volgende verhaal als ik waarschijnlijk al ome Maikel ben...
Groetjes uit Bolivia en tot snel
Kim&Maikel
Van Peru naar Bolivia
Ook wij zijn weer uit ons holletje gekropen na een paar relaxte dagen in Copacabanaaan het Lake Titicaca (Bolivia!). Maar waar waren we gebleven, oja, de jungle! Daarna zijn we naar Lima gegaan (30 uur naast een Peruaans menneke met ADHD, wat op het eind van de rit zelfs bij ons op schoot klom..!). We hadden gezworen hier nooit meer terug te komen na de eerste keer maar toch was het heerlijk om een weekendje omringd te zijn door lekkere restaurantjes, Burger King en andere luxe! De enige luxe die we niet hadden was een lekker glaasje wijn. Dat weekend waren er verkiezingen en dat was de reden omin heel Peru geen alcohol te schenken.Achja, zo erg is het nou ookweer niet dachten we. Gaan wemooi naar een peña toe(typisch Peruaanse dans en muziekshow), alleen wist te taxichauffeur het niet te vinden. Na 1,5 uur rondrijden dan toch gevonden, was het dicht!Net als het volgende restaurant waar we naartoe reden..Maar gelukkig was daar nog de Chili´s, een heerlijk mexicaans fastfood restaurant, waarvan ze in NL ook maar snel een vestiging vanmoeten openen!
Ook maakten we in Lima plannenvoor het volgende: Machu Picchu. Eerstnaar Cuscogegaan (22 uur hobbelen), een hele mooie stad, en daarom ook erg toeristisch. Met als voordeel: veel buitenlandse eettentjes. Toevallig kwamen we langs een Nederlandsrestaurantje, met op de menukaartoa een patatje oorlog (satesaus!!!!!) en kroketten. Dit konden we tochecht niet laten staan. Het was lekker maar toch niet zo als in Nederland....
Toen op naar Ollantaytambo, om vanuit daar op de trein te stappen naar Aguas Callientes. Het dorpje voor Machu Picchu. Erg mooi gelegen tussen de bergen maar helemaal volgepropt met hotels, souvenirswinkeltjesen restaurants.De volgende morgen gingde wekker om 3:00u, hetzou ong 1,5 uur lopen zijnnaar de ingang en we wilden zeker op tijd zijn, voor de drukte.Inhet pikdonker in de regen zijn we aangelopen. Na een half uur kwamen we bij een brug met eenhekervoor. Jammer dat niemand ons gezegd had dat deze pas om 5:00u open ging!! Maar we waren niet de enige die dit niet wisten, al snel volgden er meerbij de brug. Toen de hekken open gingenwas het wedstrijdje wie het eersteboven zou zijn. Daar hebben we niet aanmeegedaan,Maikel was wel als een van de eerste boven (conditie van een jong hertje), ik volgde ietsje later (met mn tong op mn knieën).Het was een pittige maar mooie klim. Gelukkig was ik ook net voor de eerste volle bussen aankwamen boven... En het klinkt cliche maar het was echt superindrukwekkend! Al die ruïnes en dan die ligging tussen de groene bergen, erg mooi!En fijn dat we nog foto´s konden maken zonder alle hordes mensen. Na 3 uur onze ogen uitgekeken te hebben werd het erg heet en druk dus zijn we weer terug gelopen. Niet omdat we zo´n wandelaars zijn geworden maar in Aguas Calientes konden we niet pinnen dus we hadden geen keus, geen geld voor busticket!
Gelukkig hadden we de treintickets vantevoren al gekocht dus dat was geen probleem. En wat een luxe hadden we de terugreis. Zaten helemaal vooraan bij de chauffeur en kregen zelfs wat hapjes voor onderweg (en terecht, het was een 2 uur durige reis!). Het was net de efteling, alleen mochten we niet zelf sturen.
De volgende dag gingen we naar Copacabana (9 uur wiebelen), dat was in ieder geval de planning. Totdat we in Puno over moesten stappen en de bus al weg en/of volwas. We kregen korting op een hotel en nieuwe bustickets voor de volgende dag. Eenmaal aangekomen een hostal gezocht met uitzicht aan het supermooie, helderblauwe meer en hier hebben we 3 dagen NIKS gedaan. Heerlijk!
Nu zijn we ondertussen in Santa Cruz (na 19 uur zitten in eet- en zweetvoetenlucht). Terug in tropische sferen. We zouden eigenlijk naar La Paz gaan, maar toen we daar aankwamen en de drukte zagen van die stad hadden we in 5 minuten besloten om maar gewoon door te rijden. Een goede keus want nu zitten we in een heerlijk hotel met zwembad, weer niks te doen! Het kost hier allemaal echt geen knoop. Gisteren zijn we wezen eten bij een Argentijns restauranten heeft Maikel zijn lekkerste biefstuk ooit gehad , bife de chorizo (wat moet dat dan worden in Argentinië!!). Vanavond gaan we nogmaals proberen wat typische Boliviaanse muziek en dans te bewonderen onder het genot van een hapje en een drankje. Dus maak je over ons maar geen zorgen!
Groetjes aan iedereen entot schrijfs : )